Op de vooravond
van een jaartje meer of minder
maak ik de balans op
in een laatste zucht
en ik zie dat de storm
nog niet is gaan liggen
ze is nog sterker
dan ervoor
Tom blijft me nog steeds
de weg tonen naar
het onbereikbare ideaal
Net zoals Chet me meeneemt
naar die ene plaats
waar tranen geen schande zijn
en vrij mogen rollen
Het verleden is nog
niet dood en begraven
maar geeft me de moed
om iedere dag op te staan
We drijven verder
op een onrustige zee
op zoek naar redding
Tot dat moment
huil ik mezelf
in slaap
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten