Burma Shave (by T. Waits) - I'm Just Wondering at Night

Licorice tattoo turned a gun metal blue scrawled across the shoulders
Of a dying town the one eyed jacks across the railroad tracks
And the scar on its belly pulled a stranger passing through
He was a juvenile delinquent never learned how to behave
But the cops would never think to look in
Burma shave
And the road was like a ribbon and the moon was like a bone
He didn't seem to be like any guy she'd ever known
He kinda looked like farley granger with his hair slicked back
She says i'm a sucker for a fella in a cowboy hat
How far are you going he said depends on what you mean
He says i'm going thataway just as long as it's paved
I guess you'd say i'm on my way to
Burma shave

And her knees up on the glove compartment
Took out her barrettes and her hair spilled out like rootbeer
And she popped her gum and arched her back
Hell marysville ain't nothing but a wide spot in the road
Some night my heart pounds just like thunder
I don't know why it don't explode
Cause everyone in this stinking town has got one foot in the grave
And i'd rather take my chances out in
Burma shave

Presley's what i go by why don't you change the station
Count the grain elevators in the rearview mirror
Mister anywhere you point this thing
Has got to beat the hell out of the sting
Of going to bed with every dream that dies here every mornin
And so drill me a hole with a barber pole
I'm jumping my parole just like a fugitive tonight
Why don't you have another swig
And pass that car if you're so brave
I wanna get there before the sun comes up in
Burma shave

And the spider web crack and the mustang screamed
Smoke from the tires and the twisted machine
Just a nickel's worth of dreams and every wishbone that they saved
Lie swindled from them on the way to
Burma shave

And the sun hit the derrick and cast a bat wing shadow
Up against the car door on the shot gun side
And when they pulled her from the wreck you know she
Still had on her shades
They say that dreams are growing wild just this side of
Burma shave

Labiele Tweeling

Op en neer

hier en daar
prikt de zon
door de wolken
in mijn ogen

Ik beleef en vergeet
even vlug
dan ooit tevoren
nu en morgen

De Zondagskrant

Je zal deze brief vinden op het nachtkastje naast ons bed, niet verstopt of weggestoken. Ik ben er eerlijk en open in, dat mag je weten.

Ik heb het goed gehad, misschien een beetje té goed om het te beseffen maar gedane zaken nemen geen keer en zo ook dit niet meer.

Er zijn nog zoveel dingen die ik je had willen zeggen en uitleggen, niet in het minst mijn afscheid. Maar waarschijnlijk zou het enkel en alleen nog meer vragen bij je oproepen dus is het beter dat ik het zo laat.

Waarom is misschien je eerste vraag. En om te vermijden dat je boos zal worden als ik je zeg dat ik het zelf allemaal niet zo goed weet, rest er me enkel dat het niet meer ging.

Het draaide niet meer rond in mijn hoofd. De nachten bestonden uit angsten, de dagen uit pijnlijke dagdromen. Heel mijn lijf schreeuwde om vooruitgang maar mijn hoofd was vastgespijkerd aan de muur.

Ik heb alle mogelijkheden wel duizende malen onderzocht en afgewogen, zo ken je me wel. Het stond allemaal netjes op een rijtje maar het leek totale chaos. Moest ik terug of moest jij weg, het was allemaal zo troebel en vaag. De enige logische conclusie was dan dat ik maar weg moest.

Ik wil het niet nalaten je te zeggen dat ik je graag zie, echt doodgraag. Je bent meer dan eens mijn rots in de branding geweest als het water me aan de lippen stond, maar ik vrees dat het nu niet genoeg is. Want hoe groot en sterk jij als rots ook bent, ik ben soms geneigd in het water te springen om te proberen zwemmen naar dat magisch witte strand ginds in de verte.

Het is de tweestrijd die mij verscheurd heeft. Maar ik wil je niet verlaten zonder afscheid van je te nemen, lieverd. Het spijt me voor de downs, hopelijk blijven enkel de ups je bij. Ik vraag je je leven terug in handen te nemen.

Kan je haar ook vragen om te komen, ze zal er nog niets van weten.

Misschien zien we elkaar terug. Tot dan, zal ik waken over jou.

Yours Forever.

Hotel Lounge

Het was niets
zo zei je
niets meer of minder
dan een momentje tijd

Een leeg gevoel
zo zei je
niets anders dat er was
wachtend op de ware

Misschien kan je niet meer
zo zei ik
nemen of niet kunnen geven
een foute invulling van het concept

Want je hebt het weggenomen
zo zei ik
iedere tik van de klok
met je knipperende ogen

Misschien wordt een zekerheid
als bloed je zwakheid toont
littekens je verleden
een gevoel vergeet je nooit

Brandende foto's

Het is niet omdat
het al is gezegd
dat je het weer
opnieuw kan doen

Het zijn geen fouten meer
maar kenmerken van wie je bent
ik laat in het midden
of het puur geluk is of juist niet

de vorige keer zat ik er toch ook naast

Machteloosheid misschien of plaatsomruiling
ik denk niet dat je nog dieper kan zakken
iedere keer hoop ik dat jij het bent
aangekondigd op de radio

leven en dood broederlijk zij en zij

Ik ontken de hoop die ik koester
op een nabije ontmoeting ergens in zwarte zaal
ogen die elkaar herkennen
tot de glans wordt weggenomen

mijn gemompelde woorden snijden in het hart
misschien het jouwe maar zeker het mijne

Je doet me kotsen

Je bent afval
niet omdat ik het zeg
of het meen
maar eigenlijk wel

Het is de manier
waarop en met wie
je omgaat
die je maakt

En je verlaagt jezelf
steeds meer en meer
tot het duidelijk is
je stinkt en ik kots

Je bent een stortplaats
en ik schaam me
het is pijnlijk en
het is triestig

misschien omdat ik
triestig ben

On the same side

Life is beautiful

as long as you know
winners and losers stand

On the same side

Notie van geluk

Het is nu pas
gestript van realiteit
dat besef is gekomen
geluk is relatief

Jij hebt alles
ik heb niets
klinkt holler
dan tevoren

Nimmer immer zo
mijn wereld
bestaat uit karton
de jouwe uit
warme mensengloed

In volle vaart

Het is niet zonder
enige spanning
dat ik zoek
naar een bladzijde

die me meer vertelt
dan enkel woorden
die ik lees
maar niet begrijp

Af en toe
een tekening
toont me
jouw geluk

Niets of niemand
kan beweren
dat ik niet mijn best
heb gedaan

alles te vergeten

Internet

Ik denk niet dat je beseft
hoe vroeg de ochtend kan zijn
als je droomt
in een zoete mist

Dat de wereld rond zal draaien
misschien niet centrifuge
zonder relativiteit
van afstand

Het heeft veel pijn gedaan
maar ik heb me ingehouden
niet dat het anders
veel beter was geweest

Je leest soms
de grootste dingen
in het kleinste
gebaar

Ik zal wachten.

Stilte nu!

Remonte haalt het vuur
uit je pen

Je moet vergeten
hoe goed het was
vandaag

zodat we hopen kunnen
dat morgen alles
slechter gaat

en de donkere inkt
kan vloeien

Despair In The Departure Lounge (Arctic Monkeys)

He's pining for her
In a people carrier
There might be buildings and pretty things to see like that
But architecture won't do
Although it might say a lot about the city or town
I don't care what they've got keep on turning them down
It don't say the funny things she does
Don't even try and cheer him up, because
It just won't happen

He's got the feeling again
This time on the aeroplane
There might be tellys in the back of the seats in front
But Rodney and Del won't do
Although it might take your mind off the aches and the pains
Laugh when he falls through the bar
But you're feeling the same
'Cause she isn't there to hold your hand
She won't be waiting for you when you land

It feels like she's just nowhere near
You could well be out on your ear
This thought comes closely followed by the fear
And the thought of it
Makes you feel a bit
Ill

Yesterday I saw a girl
Who looked like someone you might knock about with
And almost shouted
And then reality kicked in within us
It seems as we become the winners
You lose a bit of summat
And half wonder if you won it at all

And don't say 'owt 'cause you've got no idea
And she's still nowhere near
And the thought comes closely followed by the fear
And the thought of it
Makes you feel a bit
...Ill

Despair in the departure lounge
It's one and they'll still be around at three
No signal and low battery
What's happened to me

At least it was (Emiliana Torrini)

I thought I saw you on the train
I hid behind some men
I had never seen you look so good
I'm glad you're doing well

I went out for a walk today
To think of things unsaid
Of course I found I'd said too much
So I laid all that to rest

And when the day falls
I guess it was love
And when the day falls
At least it was

You thought of the name to call me
I guess that's how it goes
I know a few with the same name
Yes, I'm sad I'm one of those

Ungraceful as I am in loving
And leaving I'm the same
It's way too late to say I'm sorry
But I'll say it anyway

And when the day forwards
I guess it was love
And when the day forwards
At least it was

Drunken city

Op zoek naar een plaats in de wereld

Day Dreaming

Only Ones Who Know (by Arctic Monkeys)

In a foreign place, the saving grace was the feeling,
That it was a heart that he was stealing,
Oh he was ready to impress and the fierce excitement,
The eyes are bright he couldn't wait to get away,
I bet the Juliet was just the icing on the cake,
Make no mistake no,

And even if somehow we could have shown you the place you wanted,

Well I'm sure you could have made it that bit better on your own,
And I bet she told a million people that she'd stay in touch,
Well all the little promises they don't mean much,
When theres memories to be made,
And I hope you're holding hands by New Years eve,
They made it far too easy to believe,
That true romance cant be achieved these days,

And even if somebody could have shown you the place you wanted,
Well I sure you could have made it that bit better on your own,
You are the only ones who know

Overtuig jezelf

Het is niet dat
je al vergeten bent
of de droom
vervlogen is

Ik weet alleen niet meer
wie ik wil zijn

Ongrijpbaar

Huil niet mijn kind
het is je tranen niet waard
slaap zacht
laat de duisternis
je troosten

Probeer je dromen
niet te grijpen
adem in en uit
en dan loslaten

Je weet niet of
ze lachen
of net heel diep
ook jouw pijn voelen

De tijd tikt langzaam verder
er is geen houden aan
maar verdrink jezelf niet
in de eeuwige herinnering

Want zij hadden niet hier
naast je kunnen staan
zij konden nooit
zonder vragen of zorgen
jouw leven aan

Wie zal ooit zeggen
hoe alles had kunnen lopen
Dat zijn zorgen
voor je volgende leven

Verward

Het is moeilijk om geconcentreerd te blijven, om strak vooruit te staren naar wat komen zal, zonder af en toe om te kijken en een traantje weg te pinken bij de puinhoop achter je.

Er heerst onrust in het kasteel, de muren heb je zelf opgetrokken. Om te verbergen. Om ergens te vergeten, terwijl je zeker bent dat niets kan worden vergeten. Tragisch.

Niet dat het erom te doen is, met de bewuste intentie, zeker niet. Het is alleen zo verdomd moeilijk iets anders te doen.

Dat er vragen zijn, dat begrijpen we wel. Verzuchtingen, misschien zelfs verlangens. Maar in alle eerlijkheid: de sloophamer heeft ieder fundament, ieder begin van actie neergeslagen. "Je wil wel maar je kan niet, of toch niet helemaal. Net of je staat te zingen voor een lege zaal" (Clouseau).

Doe een verdomde poging, doe iets. Hoe meer je beweegt, hoe sterker de kracht van drijfzand. Dan zink je beter zonder meer.

Er is niemand die heeft gezegd dat het beter wordt, niemand heeft je wat beloofd. Je staat dan met een mond vol tanden als je dagdroom werkelijkheid wordt. Je volgt beter je hart, zeker in the long run. Het hart spreekt ook in raadsels. Enkel je dromen kan je koesteren.

Misschien is het een minder moment, of net een topje van de ijsberg, een vulkaan op uitbarsten. Alles is nog niet verwerkt zoals je het had gedacht. Administratieve inefficiëntie.

Dus maak je zelf maar iets wijs, wat je zal doen en wie je zal zijn of worden. Als de dag aanbreekt, valt het masker toch. Dan sta je daar, trillend en bevend, een ijskoude pijnscheut in je buik, en het enige wat je nog weet, is dat je die lippen wil kussen. Zonder meer. Als bezegeling van valse beloftes.

Fan

Hoog op het podium
in het felle licht
misschien een beetje
mijn god

Ik ken alle scenes
ieder gebaar
een heerlijk
schouwspel

Misschien ben je anders
in het echte leven
maar in mijn hoofd
ken ik je al

Ik blijf slechts
een fan
in de grijze massa
verloren in het lawaai

En ik weet
wanneer het tijd is
om de zaal te verlaten
ze steken de lichten aan

Ik ben al tevreden
met je handtekening
en je poster
boven mijn bed

If you see her, say hello (by Bob Dylan)

If you see her, say hello, she might be in Tangier
She left here last early spring, is livin' there, I hear
Say for me that I'm all right though things get kind of slow
She might think that I've forgotten her, don't tell her it isn't so.

We had a falling-out, like lovers often will
And to think of how she left that night, it still brings me a chill
And though our separation, it pierced me to the heart
She still lives inside of me, we've never been apart.

If you get close to her, kiss her once for me
I always have respected her for busting out and gettin' free
Oh, whatever makes her happy, I won't stand in the way
Though the bitter taste still lingers on from the night I tried to make her stay.

I see a lot of people as I make the rounds
And I hear her name here and there as I go from town to town
And I've never gotten used to it, I've just learned to turn it off
Either I'm too sensitive or else I'm gettin' soft.

Sundown, yellow moon, I replay the past
I know every scene by heart, they all went by so fast
If she's passin' back this way, I'm not that hard to find
Tell her she can look me up if she's got the time.

Valentijn 14.02.2008

Het is op een dergelijk moment
Dat je je de vraag stelt
Wie je bent of
Wie je wil zijn

Of alles nu verloren is
Of je net gelukkig moet zijn
Verslagen met verstomming
In dagdromen verdronken

Hoe alles verder moet
En waar je heen zal gaan
Zoveel vragen, zoveel angsten
Op zoek in het donker

En dan plots, zo uit het niets
Een hand in de jouwe, zacht
Een warme stem die vraagt
Hoe het met je gaat

Om dan te beseffen, hier
Het gelukzalige paradijs
Zacht ademend, ingedommeld
Ligt vlak naast je