Open brief

Je zoekt en denkt, je wacht niet meer. De deur staat open en de auto staat met een volle tank klaar om te vertrekken. Er is geen enkele reden waarom je niet zou gaan. Voortgestuwd door je eigen hartslag, start je de wagen. Komaan, geen gezeik, korte metten ermee.

Hij had veel opgegeven voor de liefde, zo dacht hij bij zichzelf. Het leven was gedurende vele jaren ongemeen wreed geweest, en nu eindelijk 'the big break' er aankwam, moest hij kiezen: zij of hen. Een keuze die misschien ook de vraag doet oproepen of er wel degelijk een keuze moest worden gemaakt. Misschien dat de volgende morgen het antwoord zal brengen, whatever.

Je komt in de stad, minder vreemd dan vroeger. Het is nu meer dan een naam, het is een concept, vol emotie en herinneringen. Het is verbazend hoe je je iedere keer meer details kan herinneren, als je zo rond aan het slenteren bent door de straten die eens je lach en kus in de kiem smoorden. De wagen met dubbele DTM, al van vele meters herkenbaar, heeft een nieuwe antenne.

Hij vertelde over het verleden, waar hij reeds vele jaren deel van was geweest. Niet alles is verantwoord, niet alles is warm geserveerd. Maar je moet weten wanneer je onzin aan het uitkramen bent. Ik vergeeft het je, je bent uit het Noorden. Niet alles is eenvoudig.

Misschien dat het leven, mijn leven, vandaag start met een drie jarig dal. Ik weet het niet, maar ik zoek het wel op, leve het internet. As far as I'm concerned, ben ik het einde van het begin. En steeds meer begin ik te beseffen dat het horloge aan mijn pols een foute tijdsindicatie geeft. Het is nu reeds lang 5 voor 12.

We spenderen de laatste tijd veel momenten met elkaar. En de reden daarvoor, god, het zijn er meerdere. Feit is dat je de kleine en grote kantjes van de andere leert kennen, en dat gaat met vallen en opstaan. Het blijft de moeite en ik ben daar dankbaar voor. Nostalgische shit.

Hoe kan hij je vergeten? Beetje bij beetje zeker? Het is een levensles die niet wordt begrepen. Misschien zal morgen een vriend van mij je bellen. Om te vragen waarom en hoe. De beleefde vraag van een vreemde van een laatste confrontatie tussen heden en verleden, zonder te kijken naar de toekomst. Misschien ook niet, maar laten we hopen van wel.


Ik ben kapot. Opgebrand.