Terwijl we samen, hand in hand
onze eigen stad verkennen
als toerist
klinkt de zomer in de lucht
als zachte avondmuziek
En het lijkt misschien een beetje vreemd
maar ik heb nu geen woorden nodig
om te zeggen wat onze lippen reeds deelden
met onze ogen verborgen achter de zonnebril
Het verleden haalt ons in, steeds een beetje sneller
dus gaan we op zoek naar een beetje realiteit
tussen de stenen en brokstukken die we hebben gevonden
in de stem van onze eeuwige metgezel
Ik hoef je niets te vragen, onzeker van je zucht
hoe alles leeft en beweegt in je hoofd
een constante donkere wolk
af en toe wat donder
Het zinkende schip heb ik moeten verlaten
ik ben overboord gesprongen
maar ik verdenk je ervan me een duwtje te hebben gegeven
Ik hou me nog vast aan het touw
maar de zee is wild en de stroming sterk
en zo is het, iedere dag, ieder moment
alleen al, leven en dromen
van een verleden met jou
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten