Waarom zou ik?

Stop en ga door
wacht niet op de groep
je voorsprong zal verkleinen
gun hen niet de vrede

Volg je hart
al ben je nooit zeker
bij een vermiste maan
dat je de weg nog zal terugvinden

We hebben afgesproken op de brug
ergens in het midden
tussen jouw en mijn wereld
nu nog wachten wie eerst springt

En ik rij door de nacht
op zoek naar je gezicht
dat ik herken in iedere lach
in iedere traan die valt

Je bent niet meer
ergens hier vandaan
en het beeld wordt een herinnering
net iets vager dan gisteren

Maar hoe komt het dan
dat ik je warmte voel
en je schaduw nog steeds zie
terwijl ik langzaam in slaap val

Gisteren bood een man
zijn nieuw pistool aan
geladen en met demper
opdat mislukken geen mogelijkheid meer zou zijn

Het koude staal was
als een verlossing tegen de slaap
tegen het onheil en de dromen
die bijten en snijden

Maar je bruine ogen deden me iets
en ook weer niets
je zei woorden die ik kende
reeds 4 jaar eerder heb gehoord

Het is niet erg, mijn kind
ik zal je redden van de ondergang
zolang jij me maar meeneemt
naar je land, en ik hier niet moet zijn

Vluchten kan je het noemen
vermoord je verleden door een slopend heden
en vertel jezelf, iedere nacht
dat morgen anders zal zijn, ook zonder jou

En met een geheugen van 7 seconden
leef ik iedere dag
steeds opnieuw
maar het zijn 7 lange seconden

Dus sluit ik de ogen en hoop
dat de weerwolf zal hebben gedood
nog voor een woord is gevallen
op het koertje, ergens in de stad

Je zelfbeeld, belegd met ananas en ham
is in stukjes gesneden
de regen probeert de brokken te lijmen
alleen jij weet waar je naar toe gaat

Ik heb aan je zitten denken
toen we spraken aan de telefoon
en je vertelde over gisteren en vandaag
terwijl we graag zouden hebben
dat het al zondag was

De woorden die vallen
bij het opbouwen van ons podium
zullen verborgen blijven
onder de kerktoren

Het is iets tussen mij en jou
en de berg afwas en kuisproducten
dat we herkennen in onze ogen
als we elkaar zien op een onverwachts moment

Ik zou je graag willen zeggen
hoe het nu allemaal anders is
de weg nog niet gevonden
vol hoop en utopisch verlangen

Het is zo, dat ieder vrij moment
wordt opgevuld met eigen raad
die vaak en geheel zonder kosten
verkocht wordt aan zij naast je

Zonder dat één woord waarde heeft
zonder dat je het zelf geloofd
anders zou je het zeker
niet zo vaak zeggen

Geloof me, morgen
staat de stad in rep en roer
geloven de mensen in een andere wereld
en sta ik me de anderen aan te schuiven in de regen

En zo wordt de herinnering je waarheid
misschien mooier voorgesteld dan echt
Ik hou van de hoop
die iedere nacht ontnomen wordt

Binnenkort zal het weer erg gaan worden
een tijd van ontspanning
ontaarden in een opvulling van "to do"
geen moment zonder rust, geen moment zonder jou

Ik neem het beste voor
voor de tijd die komen zal
vol gelach en zonneschijn
mijn manier van vluchten