Ik hoop dat
je het me kan vergeven
iederen keer ik
net iets te lang
in je ogen kijk
Want ik ben op zoek
naar het lichtend teken
dat misschien dit keer
alles anders zal zijn
Dat de herinnering
steeds vager wordt
zonder spijt
telkens je lacht
Dat je armen
zo zacht om me heen
me niet doen wegdromen
hopend naar haar terugkomst
Het doet pijn
te moeten leven
in de schaduw
van het verleden
Dat zo bruut en wreed
zijn eigen weg is gegaan
met een vriendelijke lach
zie mijn bloedend hart
Vanavond ben je
weer op post
en ik
ik zal er ook zijn
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten