Eerlijk zijn

Ik ben zo vrij om te schrijven, maar laat dit duidelijk zijn: iedere zin heeft reeds duizenden malen mijn gedachten doorkruist en ieder teken van emotie is in feite een koele berekening van de waarschijnlijkheid waarmee het achterliggende doel kan worden bereikt. Er is niets aan, het is slechts een analyse van de dingen zoals ze mij het beste uitkomen, als overwinnaar van het eeuwige gevecht, starend over het slagveld.

Velen aanzien dit als oneerlijk en zelfs een beetje achterbaks, voor mij is het de enige manier van overleven. Het risico is anders te groot dat ik de dingen niet meer kan overzien. Ik moet enkel mijn eigen leugens proberen te onthouden en voorlopig lukt dat nog.

Het alternatief valt me te zwaar. Machteloosheid is mijn grootste vijand. En ieder middel om het te bestrijden is goed voor mij. Op den duur geef je je eigen invulling aan bepaalde concepten, die in al dan niet veel afwijken van wat algemeen aanvaard is.

Gisteren heeft de werkelijkheid zijn weg gevonden naar mijn gedachten. Er werd ingebroken in mijn hart...