De nacht is gevallen over mijn dorp
het is donker en koud
af en toe een klein lichtje
net zoals je ogen toen
Ik open de doos vol herinneringen
en kijk een beetje ontroerd
naar alle foto's, het zijn er heel wat
Frank weet wat ik nu voel
Een vergissing of noodzaak
het zal nooit eenzijdig duidelijk zijn
maar het staat vast dat
ik veilig was in je armen
Misschien was de vlucht eenvoudiger
of de andere een leuke verstrooiing
maar het was het niet waard
om al je tranen te zien
En zo gaan de dagen voorbij
een verloren verleden
en een onduidelijke toekomst
het levensavontuur
Er rest mij
niets meer
maar niets minder
dan te wachten op de sneeuw
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten