Probeer me niet te troosten
ik kan het zelf niet meer
vind geen rust meer in de woorden
die ik tegen je heb gezegd
Misschien is het
omdat de dagen donker
en steeds langer worden
Misschien ook niet
Vergeet de gedachte
die ik je heb toegefluisterd
meer foute hersenspinsels
dan echte levenslessen
Ik hou me niet langer vast
aan de levenslijn
er kan niets meer groeien
in de woestijn in mijn hoofd
Hoezeer ik ook heb geprobeerd
met hoop en warmte
overal zoeken, telkens leugens
het is de moeite niet meer waard
Ik wil je geen krediet geven
voor de manier waarop ik me voel
maar, eerlijk gezegd,
je hebt er alles mee te maken
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten