Er valt eigenlijk
niet veel meer te zeggen
dan het gesnik
in de doodstille kamer
De kus op je bleke huid
en de tranen op je koude handen
wensen je een goede reis
dat heb je nu wel verdiend
Gisteren hield ze de laatste wacht
nu een gebroken vrouw
Ik verberg mijn moeder
in mijn armen
Geen grote woorden
of helende clichés
enkel mensen die van je houden
nu in diepe rouw
Het ga je goed, liefste tante,
misschien drinken we ooit terug
samen dat glas Chianti
met zicht op de groene heuvels
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten