Het is op een dergelijk moment
Dat je je de vraag stelt
Wie je bent of
Wie je wil zijn
Of alles nu verloren is
Of je net gelukkig moet zijn
Verslagen met verstomming
In dagdromen verdronken
Hoe alles verder moet
En waar je heen zal gaan
Zoveel vragen, zoveel angsten
Op zoek in het donker
En dan plots, zo uit het niets
Een hand in de jouwe, zacht
Een warme stem die vraagt
Hoe het met je gaat
Om dan te beseffen, hier
Het gelukzalige paradijs
Zacht ademend, ingedommeld
Ligt vlak naast je
donderdag 14 februari 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)
